Editor’s Talk – February 2016
เดือนแห่งความรัก
เดือนแห่งซองแดง
เดือนแห่ง Social Network vs Real Life
ผมชอบเดือนแห่งความรัก เพราะว่า จะมีการเดินแฟชั่นโชว์ เกี่ยวเนื่องกับ Valentine กันหลากหลายงาน เพื่อกระตุ้นยอดขาย และดึงคนเข้าห้างร้าน ไอเดียต่างๆ ความสวยงาม จะพรั่งพรูกันออกมา จนไม่รู้จะเก็บเกี่ยวกันอย่างไรหมด แต่ก็โชคดีที่ว่า คุณป๊อป แห่ง Poppory Fashion Blog ก็ได้มาทำงานแฟชั่น บันทึกภาพเคลื่อนไหว หรือ vdo มาให้ชาวแฟชั่นได้เสพกันแบบเห็นตลอดทั้งงาน เป็นโรคเดียวกับพวกเรา จึงคุยกันรู้เรื่อง หวังว่า ชาวแฟชั่น เจ้าของแบรนด์ เจ้าของงาน จะช่วยกันปราณี ถนุถนอม ใช้บริการ อย่าให้เขาขาดรายได้จนหายไปจากวงการกันอีกหละ อะไรดีๆ พวกคุณเท่านั้นที่จะช่วยกันฉุดดึงไว้ ส่วนตัวผมหลุดจาก “อุดมคติ” ไปแล้ว มันไม่อิ่มท้อง พวกคุณก็รู้อะไรเป็นไรดี
ตรุษจีนปีนี้มาแรงแซงหน้างานฝรั่ง ซึ่งก็ดีนะ ผมว่าเงินตรุษจีนหมุนเวียนในสังคม มากกว่าเทศกาลฝรั่งซะอีก กระจายสู่ทุกชนชั้น ไม่ว่าไทยหรือจีน บ้านเรารับหมด และปรับตัวเข้าหาได้ทุกอย่างไร ไหลลื่นกับทุกกระแส ปีนี้ตรงกับการประกวด Miss Qipao International 2016 ที่พัทยา ซึ่งหลังจากไหว้เจ้าในตอนเช้า ผมก็คงรีบไปพัทยาไปเก็บงาน เพราะเป็นสื่อพันธมิตร ช่วยออกข่าวทุกระยะ รอบตัดสินวันอาทิตย์ที่ 7 กุมภา ณ Central Festival Pattaya Beach ประมาณหกโมงเย็นเป็นต้นไป
ช่วงนี้ก็ออกไปถ่ายงานแนวแฟชั่นเซ็ต ในแบบที่ตัวเองอยากจะทำ เช่นงานไฟกลางคืน, งานแอ๊คชั่น อาจดูไม่ลงตัว นั่นแหละตัวผม อีกอันคือ การจัดถ่าย Portfolio ในแบบที่ ทุกฝ่ายต้องได้รับผลประโยชน์เป็นที่ตั้ง นั่นคือ นางแบบ, ช่างแต่งหน้า และเสื้อผ้า ต้องได้รูปนำไปใช้ต่อยอดในการทำงาน ทำมาหากิน ที่พึ่งผ่านไปคือ การถ่ายชุดเจ้าสาว ซึ่งแนะนำจัดถ่ายโดยกลุ่มช่างแต่งหน้า IMC ที่ต้องการพอร์ตไปใช้ในการหางานหาเงิน เป็น reference ว่าสามารถแต่งหน้าได้แบบนี้ และบวกกับนางแบบที่ต้องการพอร์ตสวยๆ ไว้ทำ comp card เมื่อนำมารวมกัน สถานที่เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องรองรับคนจำนวนมาก สตูดิโอขนาดใหญ่ ค่าใช้จ่ายก็มากตาม จึงต้องหาสถานที่กลางๆ มีที่จอดรถ, และอาหารรองรับ ตอนนี้ก็พยายามจัดตั้งกันอยู่ อาจเป็นทางเลือกสำหรับงานในอนาคตของตัวเองด้วย คือ ถ้ามีที่ทาง ก็อยากจะลงหลักปักฐาน เวลาใครนึกถึง อยากใช้บริการ ก็รู้ว่าต้องมาหาเราได้ที่ไหน ใกล้ไกลอย่างไร พร้อมหรือไม่
อยู่ในสังคมแบบนี้ ทำงานแบบอุดมคติ ไม่ว่าจะเป็นสายสัมคม, การเมือง, บันเทิง ถ้าแนวความรู้การศึกษา ก็คล้ายๆสารคดี คือ ดี แต่ไม่มีคนดู และไม่มีสปอนเซอร์ มันก็อยู่ยาก แต่คนในสังคมกลับถามหา “งานดี มีประโยชน์ต่อบ้านเมือง ต่อสมองเด็กในอนาคต” เพียงการกระทำเท่านั้นที่ไม่ได้ไปด้วยกัน คือ ถึงมี ก็ไม่ดูกัน การรอเท่านั้นที่ทำได้ รอว่า เมื่อถึงจุด คนจะตอบรับ เรียกร้อง ให้มีสิ่งเหล่านี้เอง นี่คือ สาเหตุว่าทำไม ช่องทางต่างๆ จึงมีแต่สิ่งที่คุณเรียกว่า “ไรสาระ” คือ เขาทำตอบสนองตลาดที่ไร้สาระ ระบบประชาธิปไทย ก็คล้ายๆกันนี่แหละ ตอบสนองจนเละแล้วคอยม้าขาวมาบังคับมาป้อน แล้วก็บ่นอยากจะกลับไปเละ โอว มาถึงจุดนี้ได้ไง ออกทะเลมหาสุทรไปแระ
เอาเป็นไว่า ปีนี้ทางเราไม่ได้มองไปข้างหน้าของผู้อื่น แต่จะพยายามองที่ตัวเรา เป็นตัวของเรา ไม่ก้าวก่ายผู้อื่น ไม่บังคับเปลี่ยนแปลงผู้อื่น
ถ้าเขาให้เกียรติเรา เชิญไปร่วมงาน ว่างก็ไป ติดทำงานหาเงิน ก็เลือกเงินไว้ก่อน จะอย่างไร ก็มีทีมพีอาร์ไว้ส่งงานให้อยู่แล้ว แนวน้อยใจ ไม่นะ เลยจุดนั้นไปแล้ว อันนี้เป็นแนวทางแห่งชีวิตจริงๆ ไม่อุดมคติอีกต่อไป คนที่ห่างหายไปจากวงการ ก็คิดเช่นนี้มาแล้วทั้งนั้น ยังคงทำสิ่งที่รักต่อไป แต่จะทุ่มเทแค่ไหน ผลของงานเป็นตัววัดค่าของจิตใจคน
ขอบคุณที่ติดตามตลอดมา
ณัฐวรรษ (Jade) เจียรนันทะ
Editor – ThaiCatwalk